Legnica - Oficjalny Portal Miasta

Po trwającej sto lat działalności sceny niemieckiej i dwóch dekadach – radzieckiej nastąpiła trzynastoletnia teatralna luka: do siedziby teatru wprowadził się dom kultury. Kiedy w 1975 roku Legnica stała się stolicą województwa, postanowiono podnieść kulturalną rangę miasta, powołując do życia w ponadstuletnim gmachu przy rynku polską scenę. Stało się to, jak wiadomo, w roku 1977. Ale założyć teatr to tylko pierwszy krok, a prowadzić go – kreować repertuar, wychowywać publiczność, tworzyć sztukę – to już coś zupełnie innego; to wysiłek obliczony na lata i dziesięciolecia, niemożliwy bez współdziałania dziesiątek, setek osób, skomplikowany organizacyjnie, artystycznie, ludzko. Rzecz karkołomna w mieście bez wielkich tradycji teatralnych (tych niemieckich i radzieckich nie można tu oczywiście brać pod uwagę), bez prężnego, licznego środowiska kulturalnego. Nie ma się co dziwić, że nie wszystko udawało się tak, jak życzyliby sobie recenzenci z większych miast, którzy na Teatr Dramatyczny w Legnicy patrzyli przeważnie z góry, podkreślając jego niedostatki. Mało który zastanawiał się, jak wielkiej pracy wymagało samo utrzymanie tej sceny przy życiu.

W trzeciej części wystawy Teatr w sercu miasta przyjrzymy się pionierskim latom polskiej sceny zawodowej w Legnicy: od jej początków, czyli trzech sezonów pod dyrekcją Janusza Sykutery, poprzez dekadę Józefa Jasielskiego aż do burzliwego okresu przemian po wielkim przełomie politycznym roku 1989.

Org. Teatr im. H. Modrzejewskiej

Hall Starego Ratusza

Wstęp wolny