2 kwietnia 2005, godzina 21.37 – Pamiętamy… 5. rocznica śmierci Jana Pawła II
Cała Legnica, cała Polska, ludzie dobrej woli całego świata trwali w czuwaniu. W oknach domów zapalone świece. Na ulicach tysiące zniczy. Cisza i modlitwa… Była pamiętna sobota, 2 kwietnia 2005 roku.
Dwa dni później w
liście kondolencyjnym do Watykanu Prezydent Legnicy Tadeusz Krzakowski i
ówczesny Przewodniczący Rady Miejskiej Czesław Kozak napisali:
Exegi monumentum aere perennius – ta Horacjańska myśl w pełni oddaje
nasze pojmowanie wyjątkowości dzieł życia Ojca Świętego, który pozostawia
katolikom, chrześcijanom, ludziom wszystkich wyznań i kultur, zagubionym pośród
niepewności wyboru właściwej drogi i zagrożeń współczesności - trwalszy od
spiżu fundament cywilizacji miłości.
Odszedł Człowiek Wielki i Święty. Dumni jesteśmy, że dane
nam było żyć w Jego czasach.
Prawie dwa tysiące
legniczan złożyło wyrazy hołdu, czci, wdzięczności i serdecznej pamięci Ojcu
Świętemu Janowi Pawłowi II, dokonując wpisów do wyłożonej 4 kwietnia 2005 r. w
Ratuszu Księgi Kondolencyjnej. Przez pięć dni przychodziły tu całe rodziny,
grupy dzieci i młodzieży, pojedynczy ludzie młodzi i starsi, by w skupieniu
zapisać swe przemyślenia po odejściu z tego świata Wielkiego Papieża Polaka.
Refleksje zapisywali w najróżniejszy sposób – od krótkich i najprostszych, po
wypowiedzi o rozbudowanej formie lirycznych utworów poetyckich. Ale zawsze
najszczerzej, z potrzeby serca...
„Dziękuję Ci, Ojcze
Święty, za wszystko, co uczyniłeś dla świata i Narodu Polskiego. Na zawsze w
sercach naszych!”
„Zostań z nami
duchowo, Ojcze. My się już nie lękamy, bo wierzymy, że Ty będziesz na nas
czekał u Bram Piotrowych.”
„Wołałeś, więc
przyszłyśmy.”
„Cóż mogą wyrazić
słowa teraz? Jest pustka. Jest cisza. Jesteś Ty. Dziękuję Ci za to, że byłeś. W
moim życiu. W życiu Polski i całego świata.”
„Ojcze Święty!
Zmieniłeś cały świat, wszystkich ludzi! Szkoda tylko, że nie udało Ci się
zmienić nas – Polaków. Dalej żyjemy na pokaz.”
„Kochany Ojcze Święty,
dzięki Tobie pokonałam straszną chorobę i moje życie zmieniło się radykalnie.
Dziękuję Ci za to.”
„Ojcze Święty,
dziękuję Ci za to, że podzieliłeś się z nami swoim życiem.”
Zapisana niemal do ostatniej strony Księga to wyjątkowy dokument pamięci legniczan o Człowieku, który odważył się kochać wszystkich ludzi.
Dziś, w Wielki Piątek,
warto też przywołać szczególny nastrój i słowa, jakie padły przed pięciu laty
we wspólnej deklaracji Prezydenta Legnicy i ówczesnej Rady Miejskiej na
nadzwyczajnej sesji.
2 kwietnia 2005 roku opuścił szlak ziemskiej wędrówki niezmordowany
Pielgrzym, Nauczyciel i Mistrz Duchowy, Wielki Przyjaciel Ubogiego Człowieka,
ukochany przez miliony ludzi, a przez całą ludzkość szanowany – Ojciec Święty
Papież Jan Paweł II.
Udał się w najdłuższą pielgrzymkę – za bramę wieczności.
Udał się w pielgrzymkę, prowadzącą też w głąb osieroconych ludzkich serc i
umysłów. W nich to zrodzi się plon z ziarna Nauki, Dzieła i Cierpienia Jana
Pawła II.
Dziś zgodnym głosem, niepomni na istniejące pośród nas
różnice światopoglądowe i polityczne, deklarujemy pragnienie kierowania się w
pracy dla publicznego pożytku – jeszcze usilniej niż dotychczas – duchowym
przesłaniem Ojca Świętego: Miłości wobec bliźnich, Wiary w dobro i Nadziei na
przezwyciężenie ułomności w życiu społecznym.
Jego Słowo i Czyn niech będą dla nas drogowskazem
moralnym.
To, iż Jego Świątobliwość przed ośmiu laty przyjął tytuł
Honorowego Obywatela Miasta Legnicy, dzisiaj i zawsze będzie Honorem dla
wszystkich obywateli naszego miasta. Primus inter pares – semper. Pierwszy
wśród równych. Zawsze. To nakłada na nas wielką odpowiedzialność. Na wierzących
i niewierzących. Na młodzież i dorosłych.