Legnica - Oficjalny Portal Miasta

Opracowanie architekta Rafała Stemporowskiego ze Szczecina zdobyło pierwsze miejsce w konkursie urbanistyczno-architektonicznym na koncepcję zagospodarowania jednostki D na osiedlu Piekary w Legnicy. Drugie miejsce uzyskała koncepcja zaprezentowana przez zespół projektantów z Wielkopolski, a trzecia lokata przypadła tandemowi autorów z Gorzowa Wielkopolskiego i Opolszczyzny.

Zainteresowanie konkursem było spore, a zaprezentowane koncepcje bardzo różne. Co ciekawe, trzy zwycięskie opracowania dzieliły zaledwie pojedyncze punkty w ogólnej punktacji przyznawanej przez członków komisji konkursowej.

Zwycięskie opracowania są jedynie wizją urbanistów i propozycją zagospodarowania tej części miasta. Nie oznacza to, że przedstawione rozwiązania w całości zostaną uwzględnione w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dla tej jednostki. Zresztą samorząd podjął już uchwałę o przystąpieniu do opracowania tego planu. Kolejnym krokiem będzie wyłonienie wykonawcy i rozpoczęcie procedury planistycznej.

Od 4 do 28 marca wszyscy zainteresowani rozwojem jednostki D, niekoniecznie tylko właściciele gruntów, będą mogli składać swoje wnioski do projektu w ramach konsultacji społecznych. Po zakończeniu procedury, projekt miejscowego planu przedstawiony zostanie radzie miasta do przyjęcia. W ten sposób plan stanie się aktem prawa miejscowego, na podstawie którego inwestorzy będą mogli realizować swoje inwestycje.

Póki co, przeznaczenie gruntów na terenie jednostki urbanistycznej D definiuje jedynie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, które – jak wiadomo – docelowo będzie zastąpione planem ogólnym. Przewiduje się tam lokalizację zabudowy mieszkaniowej wielo- i jednorodzinnej, zabudowy usługowej, urządzenie parków, skwerów, zieleńców oraz lokalizację obiektów sportowych i rekreacyjnych, a także całej infrastruktury służącej obsłudze tego 34-hektarowego terenu.

Struktura właścicielska gruntów na obszarze jednostki D jest bardzo nieregularna. Miasto dysponuje tam łącznie około 7 hektarami, a pozostałe działki są w rękach prywatnych. Stąd też miejscowy plan określi zasady scaleń i podziałów.

I miejsce – autor mgr inż. arch. Rafał Spemporowski

Ideą pracy było stworzenie nowej dzielnicy, opartej na współczesnych zasadach zrównoważonego rozwoju, sprzyjającej integracji społecznej, przyrodniczej. Projekt zakłada wprowadzenie zabudowy z dominującą funkcją mieszkalną, wspieraną przez usługi oraz funkcje: biurowe, hotelowe i kulturalne. Układ urbanistyczny opiera się na zwartej zabudowie kwartałowej i pierzejowej, która w naturalny sposób wyznacza nowe place, ulice – w tym piesze, oraz zieleńce. Taki układ tworzy przejrzystą strukturę przestrzenną, z wyraźnymi osiami, otwarciami i zamknięciami, podkreślającymi kluczowe strefy funkcjonalne. Szczególną uwagę poświęcono strefom wejściowym, gdzie przewidziano wyższą zabudowę, aby zaakcentować ich ważność. Z kolei w kierunku parku zabudowa będzie obniżona, tworząc kameralną, harmonijną przestrzeń. Przejście to nie będzie polegać jedynie na jej intensywności (wysokość i gęstości), ale przede wszystkim na zmianie charakteru i rodzaju zabudowy – od zabudowy wielorodzinnej po jednorodzinną. Projekt zakłada na całym obszarze północnej części terenu oraz w jego środkowej części lokalizację parku miejskiego – opartego na rozwoju, integracji z naturą i funkcjonalności.

II miejsce – praca zespołu: mgr Paulina Pudelska, mgr Anna Bilska, mgr Olga Karpińska

Zespół projektowy wykorzystując walory przyrodnicze obszaru, a także związane z nim ograniczenia w postaci terenów zagrożonych powodzią wyznaczył tereny zieleni naturalnej i urządzonej. W obszary zieleni wpleciono przestrzenie publiczne, takie jak skwery, lokalne miejsca spotkań, strefy relaksu i obiekty sportowo-rekreacyjne.Na terenach zieleni zaprojektowane zostały elementy zachęcające mieszkańców do aktywności takie jak: ścieżka zdrowia, siłownia zewnętrzna oraz naturalne place zabaw. W koncepcji założono realizację różnych typów i funkcji zabudowy. Po stronie wschodniej, wzdłuż ul. gen. W. Sikorskiego oraz w sąsiedztwie Ronda Niepodległości, koncepcja zakłada ciąg zabudowań usługowych do trzech kondygnacji. W projekcie uwzględniono zachowanie istniejącego kościoła, którego wieża stanowi dominantę urbanistyczną obszaru oraz lokalizację żłobka. Zachowano także istniejącą zabudowę mieszkaniową i teren infrastruktury - gazownictwa. Pas ten stanowi łagodne przejście zabudowy pomiędzy ruchliwym ciągiem komunikacyjnym, a projektowanym we wnętrzu założenia osiedlem domów jednorodzinnych. W zachodniej części opracowania, w miejscu styku terenów drogowych i kolejowych zakłada się lokalizację obiektu handlu wielkopowierzchniowego ze względu na małą wrażliwość akustyczną i konieczność zapewnienia dobrej dostępności komunikacyjnej. Kierując się od zachodu w stronę terenu zieleni zlokalizowano zabudowę wielorodzinną o intensywności malejącej w stronę centrum obszaru, od 5 kondygnacji na obrzeżach, do 4 kondygnacji we wnętrzach kwartałów. W ramach zabudowy wielorodzinnej przewidziano realizację naziemnych miejsc postojowych wkomponowanych w przestrzeń osiedli. Dopuszczono również możliwość realizacji parkingów podziemnych lub w parterach budynków – w zależności od uwarunkowań gruntowo-wodnych. Wnętrza kwartałów zabudowy wielorodzinnej stanowią zielone przestrzenie półpubliczne dla ich mieszkańców, uzupełnione o urządzenia sportowo-rekreacyjne. W środkowo-zachodniej części obszaru opracowania zaprojektowano zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, w nawiązaniu do typu istniejącej zabudowy po stronie północnej. Otoczona terenami zieleni urządzonej i naturalnej stanowi spokojne osiedle o ekstensywnej zabudowie. Zakłada się tutaj realizację budynków bliźniaczych i wolnostojących o wysokości do dwóch kondygnacji.

III  miejsce – praca zespołu: mgr inż. arch. Sebastian Kawalec, mgr Wiktor Sawoch

Projekt zagospodarowania terenu dawnej jednostki D stawia na celu połączenie dwóch terenów mieszkaniowych o zróżnicowanym charakterze i ma za zadanie stworzyć płynne połączenie między nimi dbając jednocześnie o środowisko, umożliwiając bliski kontakt człowieka z naturą. Na terenie opracowania zaproponowano osiedle składające się z domów jednorodzinnych oraz wielorodzinnych, które za pomocą modyfikacji wysokości budynków tworzy naturalne połączenie pośrodku dwoma sąsiadującymi obszarami. Najwyższe budynki liczące od pięciu do sześciu kondygnacji zostały zlokalizowane po stronie południowej, wzdłuż alei marszałka J. Piłsudskiego. Następnie, kierując się na północ, znajdą się budynki trzy i czterokondygnacyjne. Przy górnej granicy obszaru zaprojektowano budynki dwukondygnacyjne i domy jednorodzinne bliźniacze oraz wolnostojące. Taki zabieg pozwala na naturalne połączenie skrajnych typów zabudowy. Projekt został zapoczątkowany poprzez stworzenie zielonej osi, inspirowanej istniejącym terenem buforowym między strefami mieszkaniowymi. Wzdłuż tej osi zaprojektowano ciąg pieszy, który przybiera formę woonerfu z usługami w przyziemiu. W naprzemiennych otwarciach między budynkami wzdłuż tego ciągu znajdują się dodatkowe przestrzenie zielone i fontanny. Budynki wielorodzinne zostały zgrupowane w kwartały, dzięki którym powstały wewnętrzne strefy półprywatne, umożliwiające integracje i interakcje sąsiedzkie. Przestrzenie te posiadają ławki, place zabaw oraz siłownie zewnętrzne. Przecięcie dwóch głównych osi projektu znajduje się w bogato zadrzewionym parku. W kontekście ochrony przyrody wydzielono cztery strefy, w których znajdą się elementy infrastruktury ornitologicznej, takie jak budki lęgowe dla ptaków, poidła, karmniki czy paśniki. Centralna strefa zielona, w związku z jej lokalizacją na terenach zagrożonych powodzią, posiada naturalne elementy zagospodarowania terenu, takie jak małe zbiorniki retencyjne czy polana piknikowa. Budynki od strony zachodniej zostały otoczone pasem drzew oddzielających od torów kolejowych położonych zaraz przy granicy z terenem opracowania. Północna część działki, która również w pewnym stopniu jest zagrożona powodzią, została zaprojektowana jako długa zielona aleja ze ścieżką rowerową. Dodatkowo, ciek wodny, który aktualnie znajduje się pod ziemią, został odkopany aby stworzył naturalny, otwarty ciąg wegetacyjno-retencyjny.

Galeria zdjęć