Legniczanie piszą o swym Parku
05.08.2009
Postanowiliśmy, oczywiście za zgodą autorów, publikować takie bardzo osobiste, ujęte w poetyckie ramy, wypowiedzi.
Pan Roger Piaskowski, historyk sztuki, legnicki poeta i malarz przesłał elegię dla parku w Legnicy, którą zadedykował „ludziom kochającym to miejsce, którzy trudzą się, aby pokonać bezrozumne zniszczenia”.
POŻEGNIANIE PARKU, ELEGIA
Motto: Pamiętajcie o ogrodach
Przecież stamtąd
Przyszliście
(Jonasz Kofta)
Przecież stamtąd
Przyszliście
(Jonasz Kofta)
Do tego parku nie pójdziesz już nigdy
Ptaki zamilkły
Roztrzaskano gniazda
Runął jak Eden wyrwany z wściekłością
Zniknęło to co było
Miłością Legnicy
Jeszcze przechodzimy między drzew cieniami
W ciszy tak bolesnej
Pachnie lipiec
Gdy w Kozim Stawie jak w czarnym lustrze
Utopiono stuletnie konary
Odeszły zastępy sosen i modrzewi
Kasztanowców upadły pałace
Tam gdzie chodziliśmy ławki przywalone
Dywanami gałęzi o świeżej zieleni
Niebo patrzy zwyczajnie
Na umarłe aleje
Człowiek szarpie się z piłą
Zagłusza ból drzewa
Krzyczą pnie rozdarte
Znajdujemy w trawie
Cierniowe korony
Ułożone z szyszek
Tak zapamiętamy ból ogrodu
Gdy lato przynosi owoce
„Ziemia wszystko wydaje by znowu skryć w sobie
Jest matką wszelkich rzeczy i chowa je w grobie”
W mieście trwa zdumienie tym co przyszło z powietrza
Mówi się o trąbie powietrznej i czarnych demonach
Które dzień wcześniej widziano na niebie
Wspominamy dawnych ogrodników
Oni w dziewiętnastym stuleciu
Utworzyli park miejski na angielskim przykładzie
Jeśli chaos zniszczenia jest demonem natury
Tylko człowiek cierpi za zabite drzewa
Które trwały przy nas między ziemią a niebem
Lecz kiedy umierają słońce w oczy razi
Widzimy obrazy płynące z pamięci
Spacery w alejach
Zabawy dzieci rude wiewiórki
koncerty spotkania w cieniu drzew
Przez ten park
Który cierpi
Nie pójdziemy już nigdy
(Roger Piaskowski
LEGNICA, 23/24 lipca 2009r.)
LEGNICA, 23/24 lipca 2009r.)
Opublikował: dborowiec_l |
Dodano: 05.08.2009 |
Wyświetleń: 257
