Odeszło dwóch wielkich przyjaciół Legnicy
W katastrofie lotniczej pod Smoleńskiem, w drodze do Katynia, tragiczną śmierć ponieśli dwaj wybitni mężowie stanu, związani z naszym miastem. Zginął Honorowy Obywatel Miasta Legnicy, Ostatni Prezydent RP na Uchodźstwie, Ryszard Kaczorowski oraz Poseł Ziemi Legnickiej, Wicemarszałek Sejmu, kandydat z ramienia SLD i Porozumienia Społecznego na urząd Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Jerzy Szmajdziński.
Ryszard Kaczorowski - urodził się 26 listopada 1919 roku w Białymstoku. W 1940 r. aresztowany przez NKWD został osadzony w więzieniu w Białymstoku, a następnie skazany na karę śmierci, którą zamieniono na 10 lat łagrów. Zesłany na Kołymę wstąpił do tworzonej przez gen. Andersa armii. Jako żołnierz II Korpusu odbył całą kampanię włoską. Po wojnie pozostał w Anglii, studiując i pracując zawodowo.
Ryszard Kaczorowski nie przerwał pracy
społecznej i politycznej działał m.in. w Związku Harcerstwa Polskiego. Został
powołany w skład Rady Narodowej, Rady Koordynacji Polonii Świata, Rady Funduszu
Pomocy Katolickiej, jak też Zarządu Zjednoczenia Polskiego. Wieloletnia,
rozległa i aktywna jego działalność sprawiła, że został zaliczony do czołowych
postaci życia społeczno-politycznego na uchodźstwie. Powołany na stanowisko
ministra spraw krajowych w rządzie emigracyjnym nawiązał ścisłe kontakty z
opozycją w kraju. 19 lipca 1988 roku objął Urząd Prezydenta RP na Uchodźstwie,
jako szósty, a zarazem ostatni z prezydentów reprezentujących ciągłość władzy
suwerennej II Rzeczypospolitej.
W dniu 22 grudnia 1990 r. Prezydent Ryszard Kaczorowski przekazał uroczyście insygnia prezydenckie zaprzysiężonemu wcześniej Prezydentowi RP Lechowi Wałęsie. Prezydent Kaczorowski podpisał i wręczył Marszałkowi Senatu – prof. Andrzejowi Stelmachowskiemu akt, z którego wynikało, że uznaje swoją misję za zakończoną i uznaje wybranego przez Naród prezydenta za głowę państwa.
Rada Miejska Legnicy, w uznaniu wybitnych zasług dla niepodległego bytu Polski, w 2005 roku przyznała Ryszardowi Kaczorowskiemu tytuł Honorowego Obywatela Miasta Legnicy. Pan Prezydent kilkakrotnie odwiedził nasze miasto.
Jerzy Szmajdziński (ur. 9 kwietnia 1952 we Wrocławiu) – polski polityk, poseł na Sejm w latach 1985–1989 i ponownie nieprzerwanie od 1991 roku (I, II, III, IV, V i VI kadencji), wicemarszałek Sejmu VI kadencji, były Minister Obrony Narodowej.
W 1975 ukończył studia na Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu. W latach 1973–1990 był członkiem PZPR, od 1986 zasiadał w Komitecie Centralnym. W okresie 1984–1989 był przewodniczącym Zarządu Głównego Związku Socjalistycznej Młodzieży Polskiej. Od 1999 r. działał w Sojuszu Lewicy Demokratycznej.
Sprawował mandat poselski na Sejm PRL IX kadencji, a następnie był wybierany w 1991, 1993, 1997, 2001 i 2005 roku do Sejmu RP. W wyborach parlamentarnych w 2007 r. po raz siódmy został posłem, kandydując z listy koalicji Lewica i Demokraci w okręgu legnickim i otrzymując 42.724 głosy. Od 22 kwietnia 2008 roku zasiadał w klubie poselskim Lewicy.
W Sejmie był m.in. przewodniczącym Klubu Parlamentarnego SLD. W 2007 został Wicemarszałkiem Sejmu VI kadencji.
W październiku 2001 objął stanowisko Ministra Obrony Narodowej w rządzie Leszka Millera. 21 kwietnia 2004 został tymczasowo także kierownikiem Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji (w związku z wyborem dotychczasowego szefa resortu Józefa Oleksego na stanowisko Marszałka Sejmu). Piastował stanowisko Ministra Obrony Narodowej w obu rządach Marka Belki. W grudniu 2009 został ogłoszony kandydatem SLD w wyborach prezydenckich 2010 roku.
Jerzy Szmajdziński od wielu lat był wielkim przyjacielem Legnicy. Często odwiedzał nasze miasto i skutecznie pomagał w jego rozwoju. Był mężem Małgorzaty i ojcem Agnieszki oraz Andrzeja.
Wczoraj (9 kwietnia 2010 r.) obchodził swoje pięćdziesiąte ósme urodziny.
Smoleńska katastrofa przerwała życie wielu wybitnych Polaków.
Cześć Ich pamięci!
