Ofiara smoleńskiej katastrofy, Janina Natusiewicz-Mirer, również była związana z Legnicą
21.04.2010
22 kwietnia, w czwartek, o godzinie13.00 w Tyńcu Krakowskim, w tamtejszym Opactwie Benedyktynów, odbędzie się pogrzeb kolejnej ofiary smoleńskiej katastrofy – Janiny Natusiewicz-Mirer. Msza żałobna w jej intencji rozpocznie się dzisiaj (21 kwietnia br.) o godzinie 19.00 w kościele pw. Matki Boskiej Różańcowej w Jaworze.
Pani Janina na przełomie lat 1975-1976 pracowała w Legnicy, w służbach konserwacji i ochrony zabytków. Jej mąż – Szymon Mirer, był wówczas trenerem Miedzi Legnica. Publikujemy opracowaną przez brata męża – pana Wiktora Mirera, jej notę biograficzną.
Urodzona 1 stycznia 1940 roku w Brześciu nad Bugiem, zginęła 10 kwietnia 2010 roku o godz. 8.56 w katastrofie samolotu prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego pod Smoleńskiem. Jako kilkumiesięczne dziecko z matką wywieziona na „nieludzką ziemię”, którą opuściła za armią Andersa i wyruszyła na tułaczy szlak: przez Bliski Wschód dotarła do krainy Masajów na pograniczu Kenii i Tanganiki, skąd przez Genuę w 1947 roku wróciła do Polski. Zamieszkała z odnalezionym ojcem, Janem w Jaworze. Maturę zdała w Liceum Sióstr Urszulanek we Wrocławiu w 1958 r.
Dyplom z archeologii na wydziale historii sztuki uzyskała na Uniwersytecie Wrocławskim. W drugiej połowie lat 60. XX w. rozpoczęła pracę w Przedsiębiorstwie Państwowym „Pracownie Konserwacji Zabytków” w Pracowni Dokumentacji Naukowo-Historycznej. Każdą pracę wykonywała z ogromnym zaangażowaniem i pasją. Jej największym dokonaniem jest opracowanie pełnej dokumentacji historycznej płótna „Panoramy Racławickiej”. Wniosła również swój znaczący wkład w zabezpieczenie resztek ocalałych z pożaru kościoła św. Elżbiety Węgierskiej we Wrocławiu, 9 czerwca 1976 r.
Od roku 1980 współpracowała z opozycją demokratyczną, Wielką Solidarnością, a w stanie wojennym - z Solidarnością Walczącą. Propagatorka beatyfikacji księdza Jerzego Popiełuszki i kultu Miłosierdzia Bożego. Współtwórczyni Fundacji Sztuki Sakralnej imienia Anny Walentynowicz i Szymona Mirera. Współorganizatorka Seminariów „W trosce o Dom Ojczysty”. Współpracowniczka Związku Legionistów z siedzibą na Oleandrach w Krakowie.
Wieloletnia, najbliższa współtowarzyszka Anny Walentynowicz i jej współpracownica. Podróż do Katynia była ukoronowaniem ich wspólnych działań, zmierzających do godnego upamiętnienia ofiar mordu katyńskiego oraz wszystkich tych, którzy zginęli na nieludzkiej ziemi.
16 kwietnia 2010 r. została pośmiertnie odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski przez tymczasowo wykonującego obowiązki Prezydenta Rzeczypospolitej Marszałka Sejmu Bronisława Komorowskiego.
Pani Janina na przełomie lat 1975-1976 pracowała w Legnicy, w służbach konserwacji i ochrony zabytków. Jej mąż – Szymon Mirer, był wówczas trenerem Miedzi Legnica. Publikujemy opracowaną przez brata męża – pana Wiktora Mirera, jej notę biograficzną.
Urodzona 1 stycznia 1940 roku w Brześciu nad Bugiem, zginęła 10 kwietnia 2010 roku o godz. 8.56 w katastrofie samolotu prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego pod Smoleńskiem. Jako kilkumiesięczne dziecko z matką wywieziona na „nieludzką ziemię”, którą opuściła za armią Andersa i wyruszyła na tułaczy szlak: przez Bliski Wschód dotarła do krainy Masajów na pograniczu Kenii i Tanganiki, skąd przez Genuę w 1947 roku wróciła do Polski. Zamieszkała z odnalezionym ojcem, Janem w Jaworze. Maturę zdała w Liceum Sióstr Urszulanek we Wrocławiu w 1958 r.
Dyplom z archeologii na wydziale historii sztuki uzyskała na Uniwersytecie Wrocławskim. W drugiej połowie lat 60. XX w. rozpoczęła pracę w Przedsiębiorstwie Państwowym „Pracownie Konserwacji Zabytków” w Pracowni Dokumentacji Naukowo-Historycznej. Każdą pracę wykonywała z ogromnym zaangażowaniem i pasją. Jej największym dokonaniem jest opracowanie pełnej dokumentacji historycznej płótna „Panoramy Racławickiej”. Wniosła również swój znaczący wkład w zabezpieczenie resztek ocalałych z pożaru kościoła św. Elżbiety Węgierskiej we Wrocławiu, 9 czerwca 1976 r.
Od roku 1980 współpracowała z opozycją demokratyczną, Wielką Solidarnością, a w stanie wojennym - z Solidarnością Walczącą. Propagatorka beatyfikacji księdza Jerzego Popiełuszki i kultu Miłosierdzia Bożego. Współtwórczyni Fundacji Sztuki Sakralnej imienia Anny Walentynowicz i Szymona Mirera. Współorganizatorka Seminariów „W trosce o Dom Ojczysty”. Współpracowniczka Związku Legionistów z siedzibą na Oleandrach w Krakowie.
Wieloletnia, najbliższa współtowarzyszka Anny Walentynowicz i jej współpracownica. Podróż do Katynia była ukoronowaniem ich wspólnych działań, zmierzających do godnego upamiętnienia ofiar mordu katyńskiego oraz wszystkich tych, którzy zginęli na nieludzkiej ziemi.
16 kwietnia 2010 r. została pośmiertnie odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski przez tymczasowo wykonującego obowiązki Prezydenta Rzeczypospolitej Marszałka Sejmu Bronisława Komorowskiego.
Opublikował: bkostus_l |
Dodano: 21.04.2010 |
Wyświetleń: 639
