Akademii Rycerskiej powrót do świetności
W Akademii Rycerskiej trwa obecnie przywracanie świetności dwóm reprezentacyjnym salom: królewskiej i maneżowej (zwanej też ujeżdżalnią). Tym samym dobiega końca trwający od 37 lat remont i modernizacja tego wspaniałego barokowego zabytku.
Sala królewska w stylu neobarokowo–secesyjnym powstała po przebudowaniu górnego piętra Starej Ujeżdżalni (skrzydło A) w latach 1902-1903. Miała bogatą dekorację stiukową. W oknach znajdowały się witraże. Robiła wrażenie. Niestety, po przejęciu Akademii przez Armię Czerwoną przez lata uległa bardzo poważnym zniszczeniom.
- Przez wiele lat ta sala była nieogrzewana – mówi Grażyna Litwin, dyrektor wydziału inwestycji miejskich. – Nie było okien, przez dziurawy dach wlewała się woda. To spowodowało wielkie zniszczenia. Przywracanie sali świetności jest żmudne i pracochłonne – dodaje pani dyrektor.
W sali królewskiej, do której jeszcze nie tak dawno nie można było wejść z powodu zniszczeń, wylano żelbetową posadzkę, na której zostanie ułożony parkiet. Położono instalacje i wzmocniono sklepienia. Trwają bardzo żmudne prace sztukatorskie i wiele innych. Powrócą tu, wykonane na wzór oryginalnych, wspaniałe żyrandole. Po zakończeniu prac będzie to prawdziwa perełka.
- Sala będzie przedmiotem dumy legniczan, reprezentacyjnym miejscem odświętnych spotkań – podkreślał wielokrotnie prezydent Tadeusz Krzakowski. - Mogą się tu odbywać różnego rodzaju oficjalne uroczystości, ale też studniówki i koncerty.
Sala maneżowa na parterze (ujeżdżalnia) przez wiele już lat służyła mieszkańcom. Odbywały się tu spotkania i koncerty. Zawsze jednak były problemy z akustyką i wentylacją. Podczas remontu te istotne dla funkcjonowania sali mankamenty zostaną usunięte. Konserwator zabytków zgodził się, by zamontować tam na ścianach i filarach detale akustyczne. Powstanie też system wentylacji.
Akademie rycerskie były elitarnymi szkołami, w których młodzież szlachecką przygotowywano do pełnienia funkcji dowódczych w wojsku bądź do kariery w służbie dworskiej. Rozwijały się w Europie w XVII i XVIII w. pod patronatem władców. Program i sposób kształcenia w akademiach odróżniał je od innych typów ówczesnych szkół i nadawał im status uczelni wyższych. Akademie cieszyły się wysokim prestiżem. Studenci nabierali w nich ogłady, dworskiego obycia i umiejętności pięknego wysławiania się oraz ćwiczyli jazdę konną, poznawali zasady strategii i sztukę fortyfikacji. Słuchali m.in. wykładów z matematyki, filozofii, prawa, geografii, architektury, uczyli się języków europejskich. Przez legnicką uczelnię przewinęło się wielu uczniów wywodzących się z polskiej szlachty. Kształcili się tu m.in. potomkowie tak znanych polskich rodów, jak np.: Radziwiłłowie, Lubomirscy, Zamoyscy, Szembekowie czy Ossolińscy.
O znaczeniu Akademii Rycerskiej (poza tym, iż jest to gmach stanowiący perłę architektury barokowej) dla kultury śląskiej stanowiło i stanowi przede wszystkim to, co się tu działo i dzieje w sferze kultury, edukacji, wychowania. Dawniej podstawową funkcję wypełniały edukacja, kształcenie i wychowanie. Współcześnie, po roku 1978, kiedy to ówczesne województwo legnickie odzyskało obiekt z rąk wojskowych władz Związku Radzieckiego, Akademia stała się przybytkiem kultury. Jej gospodarzem jest Legnickie Centrum Kultury. Mają tu także siedziby - Muzeum Miedzi, Urząd Stanu Cywilnego, Zespół Szkół Muzycznych i wydział spraw obywatelskich Urzędu Miasta.
Od wielu lat ogromnymi nakładami i wysiłkiem gminy, Akademia jest remontowana i modernizowana. Znaczne przyspieszenie prac nastąpiło w ostatnich latach, kiedy prezydent Legnicy uznał to zadanie za jeden z priorytetów inwestycyjnych miasta. Co roku oddaje się do użytku kolejne części – piętra i skrzydła obiektu, włączając je do miejskiej infrastruktury kulturalnej. Na przywrócenie świetności gmachu wydano ponad 49 mln zł, głównie z budżetu miejskiego. W ostatnich dwóch latach miasto przeznaczyło na ten cel ok. 10 mln zł.
