Legnica - Oficjalny Portal Miasta

W miniony piątek, 17 lutego br. prawie tysiąc osób przybyło do hali widowiskowo-sportowej przy ulicy Lotniczej na legnicki Koncert Noworoczny. Wystąpiło kilkuset uczniów Zespołu Szkół Muzycznych, prezentujących swe talenty w orkiestrze symfonicznej, dętej, w ramach chóru i występów solowych.

To naprawdę porywające widowisko, pod hasłem „Blask karnawału przy tanecznych dźwiękach muzyki", zostało poprzedzone ogłoszeniem decyzji kapituły przyznającej tytuł Legnickiej Książki Roku. Nominację otrzymało 9 książek. Warto je przypomnieć:

1.      Granice sztuki globalnej: materiały z sesji w ramach Legnickiego Festiwalu SREBRO 2000-2010. Legnica: Galeria Sztuki

2.      Hołownia Marian: Białe Gniazdo [Wyd. 2]. Legnica: Wydawnictwo „Edytor"

3.      Janowska Monika B. [pseud.]: Gra o pałac. Poznań: Zysk i S-ka [nazwa aut.: Monika Bojanowska]

4.      Jantura Paweł: Miedź Legnica: 40 lat klubu piłkarskiego. Legnica: Wydawnictwo „Edytor"

5.      Kondusza Wojciech: Mała Moskwa. Wyd. 2 uzup. Legnica: „Edytor"

6.      Siła tradycji, smak nowości: XXV lat Conversatorium Organowego w Legnicy / red. prow. Stanisław Czopowicz. Warszawa: Uniwersytet Muzyczny

7.      Legnica: z nią zawsze po drodze. Bydgoszcz: Wydawnictywo „Unitex"

8.      Wiszewski Przemysław: Henryk II Pobożny: biografia polityczna. Legnica: Muzeum Miedzi

9.      Włodarczak Agnieszka: Johannes Hoenig der Organisateur der literarischen Lebens in Liegnitz in der ersten Haelfte des 20. Jahrhunderts. Dresden: Neisse-Verlag

Tytuł Legnickiej Książki Roku 2011 przypadł w udziale „Małej Moskwie" napisanej przez dr Wojciecha Konduszę. Autor, po odebraniu honorowej statuetki z rąk Prezydenta Tadeusza Krzakowskiego, podzielił się z nami swą refleksją.

- To wspaniałe wyróżnienie bardzo mnie cieszy. Nie szkoda czasu i trudu poświęconego wieloletniemu zbieraniu materiałów źródłowych. Książka jest czytana i doceniana, a to dla autora najważniejsze.

Opisałem w niej pół wieku powojennych dziejów miasta, nierozerwalnie związanych z obecnością Armii Radzieckiej, pół wieku wymuszonego przez historię współżycia Legnicy radzieckiej i polskiej. Współżycia oficjalnego, pełnego rytuałów i gestów „przyjaźni i braterstwa" oraz nieoficjalnego, o wiele ciekawszego. Zawiązywały się znajomości i przyjaźnie, toczyło się życie towarzyskie, zdarzała się wielka miłość, udzielano sobie wzajemnie pomocy w różnych trudnych życiowych sprawach, kwitła prywatna wymiana towarowo-pieniężna.

Jestem przekonany, że poznawanie i pokazywanie historii polsko-radzieckiej Legnicy ma istotne znaczenie zwłaszcza dla młodego pokolenia legniczan, jak i młodego pokolenia Rosjan. Pierwsi urodzili się już w wolnej, suwerennej Legnicy, po ulicach której nie chodzą radzieckie patrole, a o „Małej Moskwie" mogą usłyszeć tylko z opowiadań rodziców. Tej historii nie znają też młodzi Rosjanie, którzy dzieciństwo i młodość spędzili w naszym mieście.

Poznawanie tej wspólnej historii miasta przez młode pokolenia Polaków i Rosjan może tylko przyczynić się do lepszego wzajemnego zrozumienia. W Legnicy w skali pomniejszonej, jak w soczewce, odbijały się relacje polsko-radzieckie tego okresu.

 Noworoczny Koncert trwał ponad dwie godziny. Publiczność była pod wielkim wrażeniem artystycznego poziomu młodych wykonawców. Słów pochwały nie szczędził im też Prezydent Tadeusz Krzakowski.

 - Mamy wspaniałą młodzież - mówił, dziękując za występ - Są utalentowani, wrażliwi i pracowici. Możemy być dumni z takich młodych legniczan.